Η σκηνή έμοιαζε σχεδόν ονειρική για την Χέιζελ, αμφισβητώντας όλα όσα πίστευε για τα άγρια ζώα. Οι ιστορίες για την επικινδυνότητά τους και οι αυστηρές προειδοποιήσεις να κρατάει απόσταση έμοιαζαν να θολώνουν καθώς αντιμετώπιζε αυτή την απροσδόκητη συνάντηση.
Η ευγενική συμπεριφορά της αρκούδας ερχόταν σε σύγκρουση με τις ιστορίες περί αγριότητας. Καθώς η αρκούδα άρχισε να υποχωρεί, η Χέιζελ ψιθύρισε με δυσπιστία: “Δεν είσαι τόσο μοχθηρή όσο λένε, έτσι δεν είναι;” Κάθε βήμα που έκανε ακολουθούσε μια παύση και μια ματιά προς τα πίσω, σαν πρόσκληση.