Εκείνη τη στιγμή, η Σαμάνθα ένιωσε μια βαθιά σύνδεση με την άγρια φύση, σαν να ήταν μάρτυρας της ουσίας της επικοινωνίας της φύσης. Κοιτάζοντας στα μάτια της αρκούδας, δεν είδε απλώς ένα ζώο, αλλά ένα πλάσμα γεμάτο εμπιστοσύνη, ελπίδα και μια σαφή αίσθηση απελπισίας. Ήταν ένα βλέμμα που ξεπερνούσε τους φραγμούς μεταξύ των ειδών και την πλησίαζε με μια επείγουσα ανάγκη που δεν μπορούσε να αγνοήσει.