Μέσα στο χάος, το χέρι της Σαμάνθα ήρθε σε επαφή με κάτι που δεν ταίριαζε καθόλου στα φυσικά συντρίμμια του δάσους – ένα ημερολόγιο, με το δερμάτινο εξώφυλλό του μαλακό και φθαρμένο από τη χρήση. Βγάζοντάς το προσεκτικά κάτω από μια κουβέρτα από πευκοβελόνες και φύλλα, αποκάλυψε μια περίτεχνα ανάγλυφη αρκούδα στο εξώφυλλό του, προοίμιο των μυστικών που έκρυβε μέσα του.
Η ανακάλυψη του ημερολογίου ανάμεσα στον σύγχρονο εξοπλισμό κατασκήνωσης έκανε στη Σαμάνθα εντύπωση ότι δεν ήταν καθόλου στη θέση του. Οι σελίδες του, φθαρμένες από τον χρόνο, έμοιαζαν να πάλλονται από τον απόηχο του παρελθόντος, προσκαλώντας την να εντρυφήσει στα μυστικά του. Είχε ένα βάρος, μια απτή αίσθηση της ιστορίας και των ιστοριών που δεν είχαν ειπωθεί, που την καλούσε να εξερευνήσει το περιεχόμενό του.