Με την καρδιά της να χτυπάει με φόντο τις πιθανές απειλές, η Σαμάνθα θυμήθηκε ότι είχε εντοπίσει νωρίτερα ένα μαχαίρι ανάμεσα στα υπάρχοντα. Η αρπαγή του θα μπορούσε να της προσφέρει μια υποψία προστασίας ή, τουλάχιστον, ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα στο δράμα που εκτυλισσόταν.
Επιστρέφοντας στη σκηνή με την αίσθηση του επείγοντος, η Σαμάνθα έψαξε τα πράγματα που είχαν μείνει πίσω με μια συγκέντρωση που οξύνθηκε από τη γνώση ότι την παρακολουθούσαν. Η κρύα, σκληρή λαβή του κόφτη καλωδίων στο χέρι της ήταν μια μικρή παρηγοριά, ένα εργαλείο που ένιωθε σαν σανίδα σωτηρίας στο δύσκολο έργο που βρισκόταν μπροστά της.