Η ενήλικη αρκούδα, έχοντας πλέον πλήρη επίγνωση της παρατεταμένης απειλής, πήρε προστατευτική στάση. Τοποθετώντας τον εαυτό της ανάμεσα στη Σαμάνθα και κάθε πιθανό κίνδυνο, έγινε ένα ζωντανό φράγμα, ένα σαφές σημάδι της προθυμίας της να προστατεύσει όχι μόνο το μικρό της αλλά και τη Σαμάνθα. Ήταν μια ισχυρή επίδειξη εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ των ειδών.
Τα προστατευτικά γρυλίσματα της μητέρας αρκούδας αντηχούσαν στο δάσος, μια πρωτόγονη προειδοποίηση για όποιον τολμούσε να πλησιάσει. Η ένταση της στάσης της, κάθε μυς της συσπειρωμένος και έτοιμος, ήταν μια ισχυρή υπενθύμιση στη Σαμάνθα της άγριας αγάπης και γενναιότητας που τροφοδοτεί το μητρικό ένστικτο, μια δύναμη της φύσης που προκαλεί δέος και ταπεινώνει.