Καθώς προχωρούσαν περισσότερο, ο προηγουμένως σταθερός ρυθμός της αρκούδας άρχισε να επιβραδύνεται, δίνοντας τη θέση του σε μια πιο προσεκτική και μετρημένη κίνηση. Η Σαμάνθα παρακολουθούσε με ένα μείγμα γοητείας και αβεβαιότητας την αρκούδα να χρησιμοποιεί την οξυδερκή της όσφρηση, με τη μύτη της να συσπάται και το κεφάλι της να γυρίζει από άκρη σε άκρη σε μια επίδειξη εστιασμένης αναζήτησης.
Για τη Σαμάνθα, η οποία είχε μόνο μια απλή κατανόηση της συμπεριφοράς της αρκούδας, οι ενέργειες του ζώου ήταν αινιγματικές, υποδηλώνοντας μια στοχευμένη αναζήτηση για κάτι που ήταν κρυμμένο από το οπτικό της πεδίο. Το μυστήριο του κοινού τους ταξιδιού φαινόταν να βαθαίνει με κάθε βήμα που έκαναν μαζί, ενώ η πρόθεση και οι στόχοι της αρκούδας καλύπτονταν από την πολυπλοκότητα των φυσικών της ενστίκτων.