Αναζητώντας κατανόηση, η Σαμάνθα προσπάθησε να επικοινωνήσει με την αρκούδα χρησιμοποιώντας χειρονομίες. Έδειχνε τον εαυτό της, μετά τη σκηνή και ξανά την αρκούδα, με τις κινήσεις της να αποτελούν ένα σιωπηλό ερώτημα για τη σύνδεση μεταξύ αυτών και του καταυλισμού. Η απάντηση της αρκούδας, ή η έλλειψή της, προσέθεσε άλλο ένα επίπεδο πολυπλοκότητας στον σιωπηλό διάλογό τους.
Η συμπεριφορά της αρκούδας άλλαξε, προσφέροντας ένα στοιχείο για τις προθέσεις της μέσα από μια σειρά χαμηλών, λαρυγγικών γρυλλισμάτων, ενώ τα τεράστια πόδια της αναστάτωναν το χώμα κοντά στη σκηνή με σκόπιμες κινήσεις. Η Σαμάνθα παρακολουθούσε, με τον αρχικό της φόβο να δίνει τη θέση του σε μια εκκολαπτόμενη κατανόηση, σαν η αρκούδα να χρησιμοποιούσε τη μόνη γλώσσα που ήξερε για να επικοινωνήσει την απεγνωσμένη έκκλησή της για βοήθεια.