Το ξαφνικό ουρλιαχτό της άλκης διέλυσε την ηρεμία, προκαλώντας φόβο στην Έιβερι. Το περιπετειώδες πνεύμα της ταλαντεύτηκε καθώς αμφισβητούσε την απόφασή της. “Τι σκεφτόμουν;!” σκέφτηκε, ενώ το μυαλό της πλημμύρισε με ιστορίες για τους κινδύνους των ελαφοειδών, κάνοντάς την να αναθεωρήσει την τολμηρή της κίνηση.
Η Έιβερι δεν μπορούσε να αγνοήσει τον παραλογισμό της κατάστασης. “Να ακολουθήσω μια τυχαία άλκη στο δάσος… μόνη μου Πρέπει να έχω τρελαθεί!” μάλωσε τον εαυτό της, με τις σκέψεις της να περιστρέφονται από αμφιβολίες και αυτοσαρκασμό.