Μουρμούρισε στον εαυτό της, με ένα μείγμα δυσπιστίας και τρόμου στη φωνή της. “Τι κάνω Γιατί ακολούθησα ένα άγριο ζώο τόσο βαθιά μέσα στο δάσος;” Ο παραλογισμός της κατάστασής της τη χτύπησε δυνατά- μιλούσε σε ένα πλάσμα σε ένα μέρος όπου η λογική δεν είχε κανένα νόημα.
Η άλκη απάντησε με χαμηλό βογκητό και έσκαψε το χώμα κοντά στον σωρό με την οπλή της, οι ενέργειές της υποδήλωναν επείγουσα ανάγκη. Καθώς το δάσος σώπαινε γύρω της, ο φόβος της Έιβερι άρχισε να μετατρέπεται σε περιέργεια. Η συμπεριφορά του ελαφιού έμοιαζε να εκλιπαρεί για βοήθεια και συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να καταλάβει το σιωπηλό του μήνυμα.