Καθώς η ιστορία συνεχιζόταν, ο συγγραφέας απέκτησε εμμονή με την εύρεση ενός θρυλικού λευκού ελαφιού, που λέγεται ότι ζούσε στα πιο σκοτεινά σημεία του δάσους. Αυτό που ξεκίνησε ως αναζήτηση για ανακάλυψη μετατράπηκε σε επικίνδυνη εμμονή, ο ενθουσιασμός του μετατράπηκε σε ένα ανελέητο κυνήγι.
Η τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο βούιζε από πυρετώδη ενθουσιασμό, περιγράφοντας την πρώτη του θέαση της μυθικής άλκης. Η καταχώρησή του την αποκαλούσε “ο μύθος με σάρκα και οστά” και ο γραφικός χαρακτήρας έμοιαζε να δονείται από συγκίνηση. Αυτή η στιγμή σηματοδοτούσε ένα σημείο καμπής στη μεγάλη του περιπέτεια.