Μαζί, συνέχισαν, με την κοινή τους αποστολή να γεφυρώνει το χάσμα επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και ζώου. Κάθε στοιχείο -σπασμένα κλαδιά, φρέσκα αποτυπώματα- αναζωπύρωνε την ελπίδα τους. Ο βηματισμός του Έιβερι και του ελαφιού γινόταν όλο και πιο βιαστικός, καθώς κάθε βήμα τους οδηγούσε ο κοινός τους στόχος.
Η αποφασιστικότητά τους τους έσπρωχνε πιο μακριά μέσα στο δάσος. Τελικά, το πυκνό φύλλωμα έδωσε τη θέση του σε ένα παράξενο ξέφωτο. Καθώς η Έιβερι κοίταξε γύρω της, είδε μεγάλα κλουβιά διάσπαρτα. Ένα από αυτά ήταν ανοιχτό και έδειχνε σημάδια πρόσφατης πάλης, υποδηλώνοντας ότι η άλκη μπορεί να είχε δραπετεύσει.