Κοντά της, ένας άλλος τάρανδος βρισκόταν εξασθενημένος, περιτριγυρισμένος από τα εργαλεία των απαγωγέων του. Αυτή η ζοφερή ανακάλυψη υπογράμμισε τη σκληρότητα που φοβόταν η Έιβερι, σηματοδοτώντας ένα σημείο καμπής στο ταξίδι της. Η Έιβερι κατάλαβε επιτέλους τις πράξεις των ελάφιων, καθώς είδε τη δυσχερή θέση των αλμπίνο πλασμάτων.
Κάθε ένστικτο της φώναζε να γυρίσει πίσω, αλλά εκείνη αναγκάστηκε να προχωρήσει μπροστά, ένα προσεκτικό βήμα τη φορά. Το έδαφος κάτω από τα πόδια της ήταν γλιστερό από λάσπη, και μόλις άρχισε να κινείται, έχασε τα πατήματά της.