Αυτή η απροσδόκητη χειρονομία έμοιαζε με ένα σιωπηλό μήνυμα που διέσχιζε τη διαχωριστική γραμμή των ειδών. Το βάδισμα του ελαφιού ήταν απαλό, σαν να προσπαθούσε να μοιραστεί κάτι βαθύ με την Έιβερι χωρίς να πει ούτε μια λέξη.
Ο Έιβερι στάθηκε παγωμένος, παγιδευμένος σε μια στιγμή που έμοιαζε σαν να ήταν βγαλμένη από φανταστική ιστορία. Η καρδιά του αναγνώστη της δεν μπορούσε να αποφύγει τις αποχρώσεις αυτής της πράξης και να αγνοήσει την έκκληση του πλάσματος. Ο φόβος της Έιβερι έλιωσε και αντικαταστάθηκε από μια παράξενη αίσθηση καθήκοντος.