Η Δρ Μονρό εξέπνευσε απότομα και μετά ισορρόπησε. “Θέλω να περιμένετε έξω”, είπε, με τον τόνο της αυστηρό αλλά όχι αγενή. “Θα κάνω ό,τι μπορώ, αλλά χρειάζομαι χώρο για να δουλέψω” Ο Ντάνιελ δίστασε, απρόθυμος να φύγει, αλλά έγνεψε άκαμπτα και απομακρύνθηκε.
Καθώς κινήθηκε προς το χώρο αναμονής, αιωρήθηκε ακριβώς έξω από την πόρτα, χωρίς να μπορεί να απομακρυνθεί πλήρως. Μέσα από το μικρό τζάμι, μπορούσε ακόμα να βλέπει μέσα, παρακολουθώντας τον Δρ Μονρό να κινείται με εξασκημένη βιασύνη, πιέζοντας προσεκτικά κατά μήκος των πλευρών του κουταβιού.