Έσκυψε, πιέζοντας τα δάχτυλά του στις εσοχές του μαλακού χώματος. Τα αποτυπώματα ήταν ακόμα φρέσκα. Κατάπιε και κοίταξε πάνω από τον ώμο του. Η αστυνομία θα τον έψαχνε σύντομα, αλλά δεν μπορούσε να φύγει ακόμα. Αν έβρισκε κάτι σταθερό, θα μπορούσε να το παρουσιάσει ως αποδεικτικό στοιχείο πριν τον προλάβουν.
Εκείνη τη στιγμή, ο Ντάνιελ αποφάσισε να ακολουθήσει τις πατημασιές. Τα δέντρα πύκνωσαν γύρω του, οι σκιές τεντώθηκαν περισσότερο καθώς το φως έσβηνε. Η αναπνοή του φαινόταν δυνατή μέσα στην ακινησία. Προσεκτικά, κάθε βήμα του ήταν σκόπιμο. Όσο πιο βαθιά πήγαινε, τόσο πιο αφύσικο ένιωθε το δάσος. Δεν ήταν απλώς ήσυχο – ήταν πάρα πολύ ήσυχο.