Αλλά τότε, οι πατημασιές εξαφανίστηκαν. Τη μια στιγμή, ήταν καθαρές στο μαλακό χώμα, οδηγώντας τον μπροστά, και την επόμενη, απλά χάθηκαν στο πουθενά. Ο Ντάνιελ σταμάτησε, με τους σφυγμούς του να επιταχύνονται. Γύρισε σε αργούς κύκλους, σαρώνοντας το έδαφος. Πώς ήταν δυνατόν Κοίταξε μανιωδώς γύρω του προσπαθώντας να καταλάβει την κατάσταση, όταν ένα απαλό θρόισμα τον έστρεψε στην προσοχή. Το σώμα του έγινε άκαμπτο. Ο ήχος ερχόταν από κάπου πίσω του, μόλις και μετά βίας περισσότερο από έναν ψίθυρο πάνω στα δέντρα.
Δεν ήταν μόνος του. Γύρισε αργά, με την αναπνοή του ρηχή, σκανάροντας το δάσος που σκοτείνιαζε για κίνηση. Το δάσος έπεσε σε μια απόκοσμη ακινησία, από αυτές που πίεζαν τα αυτιά του Ντάνιελ σαν κενό αέρος. Το θρόισμα είχε σταματήσει τόσο ξαφνικά όσο είχε αρχίσει, αφήνοντας μόνο σιωπή. Κράτησε την αναπνοή του, προσπαθώντας να ακούσει πέρα από το σφυροκόπημα στο στήθος του, αλλά δεν υπήρχε τίποτα.