Πλησίασε προσεκτικά, με τα βήματά του να πνίγονται από το υγρό χώμα. Οι πόρτες του αχυρώνα ήταν ελαφρώς ανοιγμένες, αποκαλύπτοντας μόνο το σκοτάδι στο εσωτερικό του. Η μυρωδιά τον χτύπησε πριν μπει μέσα – κάτι βρώμικο, ένα μείγμα από υγρό ξύλο, μούχλα και κάτι άλλο. Κάτι μεταλλικό. Ο λαιμός του έσφιξε.
Ο Ντάνιελ δίστασε, κάθε νεύρο του φώναζε να γυρίσει πίσω. Αλλά είχε φτάσει ως εδώ. Ανάγκασε τον εαυτό του να μπει μέσα, με το ξύλινο πάτωμα να βογκάει κάτω από το βάρος του. Σκιές απλώνονταν κατά μήκος των τοίχων και τα μάτια του προσαρμόστηκαν αργά. Τότε, τα είδε – σειρές από κλουβιά, στοιβαγμένα στους τοίχους.