Ο λύκος στεκόταν εκεί, με τα μάτια του καρφωμένα πάνω της. Το μυαλό της Ντανιέλα έτρεχε από φόβο. Οι λύκοι ήταν επικίνδυνοι, έτσι δεν είναι Αυτό ήταν – ο χειρότερος φόβος της είχε υλοποιηθεί. Θα της επιτίθονταν, εδώ έξω, μόνη της στο δάσος, χωρίς κανέναν να τη βοηθήσει.
Μια κραυγή απειλούσε να ξεφύγει από το στόμα της Ντανιέλα όταν παρατήρησε κάτι εντελώς απροσδόκητο. Ο λύκος δεν όρμησε εναντίον της. Δεν έδειξε τα δόντια του ούτε γρύλισε. Αντίθετα, έγειρε το κεφάλι του, παρακολουθώντας την με ένα είδος περιέργειας.