Κουβέντιαζαν ελαφρά, η συζήτηση κυλούσε εύκολα, αλλά το μυαλό της Ντανιέλα περιπλανιόταν, αποσπασμένο από τη γαλήνη γύρω τους. Τα φύλλα θρόιζαν απαλά από το αεράκι και η γήινη μυρωδιά των βρύων γέμιζε τον αέρα.
Περιστασιακά, σταματούσαν για να φωτογραφίσουν ο ένας τον άλλον, με το γέλιο τους να αντηχεί απαλά στην ησυχία. Η Σούζι, πάντα γεμάτη ενέργεια, έμοιαζε να αισθάνεται άνετα μέσα στο δάσος. Η Ντανιέλα, αν και καινούργια σε τέτοιου είδους περιπέτειες, ένιωσε μια μικρή δόση ηρεμίας να αρχίζει να τρυπώνει μέσα της.