Κοντά της, ένας άλλος λύκος κείτονταν εξασθενημένος, περιτριγυρισμένος από τα εργαλεία των απαγωγέων του. Αυτή η ζοφερή ανακάλυψη υπογράμμισε τη σκληρότητα που φοβόταν η Ντανιέλα, σηματοδοτώντας ένα σημείο καμπής στο ταξίδι της. Η Ντανιέλα κατάλαβε τελικά τις πράξεις του λύκου, καθώς είδε τη δυσχερή θέση των αλμπίνο πλασμάτων.
Κάθε ένστικτο της φώναζε να γυρίσει πίσω, αλλά εκείνη αναγκάστηκε να προχωρήσει μπροστά, ένα προσεκτικό βήμα τη φορά. Το έδαφος κάτω από τα πόδια της ήταν γλιστερό από λάσπη, και μόλις άρχισε να κινείται, έχασε τα πατήματά της.