Οι σκέψεις της Ντανιέλα έτρεχαν με ταχύτητα. Η Σούζι ήταν έμπειρη πεζοπόρος- μπορεί να βρει εύκολα το δρόμο για το σπίτι της. Όμως είχε κολλήσει εδώ μη μπορώντας να διακρίνει ποιο μονοπάτι οδηγεί πίσω στο μονοπάτι. Δάκρυα κυλούσαν στα μάτια της Ντανιέλα καθώς περιπλανιόταν άσκοπα, φωνάζοντας το όνομα της Σούζι.
Αλλά δεν υπήρχε καμία απάντηση. Ήταν σαν το δάσος να είχε καταπιεί ολόκληρη τη φίλη της. Καθώς ο πανικός της μεγάλωνε, η Ντανιέλα σκόνταψε πάνω σε μια ρίζα δέντρου και προσγειώθηκε με δύναμη στο έδαφος. Ένιωσε το τσούξιμο των δακρύων καθώς η απογοήτευση και ο φόβος την κατέκλυσαν. Πώς μπόρεσε να είναι τόσο απρόσεκτη Πώς θα επέστρεφε στο σπίτι της