Το καλοκαίρι του 1975, ο φωτογράφος Νίκολας Νίξον επισκέφθηκε την οικογένεια της συζύγου του όταν, από παρόρμηση, ζήτησε από τη σύζυγό του και τις τρεις αδελφές της να ποζάρουν για μια φωτογραφία. Το αποτέλεσμα ήταν μια εντυπωσιακή ασπρόμαυρη εικόνα των τεσσάρων γυναικών, συνδεδεμένων με τους αγκώνες τους, να στέκονται μπροστά σε ένα απαλό σκηνικό από δέντρα και γκαζόν. Η χαλαρή τους στάση και η φωτεινή τους εμφάνιση αποτύπωσαν όχι μόνο την απλότητα της στιγμής, αλλά και τον ήρεμο δεσμό μεταξύ τους ως αδελφές.
Έναν χρόνο αργότερα, ενώ παρακολουθούσε την αποφοίτηση μιας από τις αδελφές, ο Νίξον αποφάσισε να αναπαραστήσει τη στιγμή. Τους ζήτησε να σταθούν με την ίδια σειρά που είχαν σταθεί και αφού είδε τη φωτογραφία, πρότεινε μια ιδέα: τι θα γινόταν αν έβγαζαν την ίδια φωτογραφία κάθε χρόνο Οι αδελφές συμφώνησαν, σηματοδοτώντας την αρχή ενός έργου που θα κάλυπτε δεκαετίες και θα γινόταν ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του Nixon.
Φανταστείτε τη σημασία της κατοχής ενός τέτοιου προσωπικού αρχείου – ενός απτού, ετήσιου χρονικού της ενηλικίωσης με τα αδέλφια σας, με φόντο το πέρασμα του χρόνου. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ετήσιες φωτογραφίες θα προσέφεραν μια μοναδική οπτική καταγραφή της ζωής των αδελφών, καταγράφοντας όχι μόνο τις φυσικές τους αλλαγές αλλά και τη βαθύτερη σύνδεση μεταξύ τους. Δείτε αυτή την οδυνηρή σειρά φωτογραφιών.