Στηριζόμενος στον παγωμένο αέρα, ο Άλαν σήκωσε προσεκτικά το κουνέλι, ακόμα τυλιγμένο στην πετσέτα. Το βάρος στα χέρια του το ένιωθε απίστευτα ελαφρύ, μια υπενθύμιση του πόσο εύθραυστο ήταν το πλάσμα. Η μικρή απόσταση από το φορτηγό μέχρι την κλινική έμοιαζε με χιλιόμετρα, οι μπότες του βυθίζονταν στα βαθιά ρείθρα.
Η αναπνοή του έβγαινε σε τραβηγμένες, ορατές ανάσες καθώς έφτανε στην πόρτα και χτυπούσε επειγόντως. Μια στιγμή αργότερα, η πόρτα άνοιξε και αποκάλυψε τον Δρ Έντουαρντς, έναν μεσήλικα άντρα με γκρίζα μαλλιά και κουρασμένα μάτια. Το αμυδρό φως από το εσωτερικό της κλινικής μόλις που φώτιζε το πρόσωπό του.