“Πρέπει να την διευκολύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Αν είναι πολύ αδύναμη, μπορεί να μην τα καταφέρει να γεννήσει -ή τα κιτ δεν θα επιβιώσουν” Η επόμενη ώρα ήταν γεμάτη με νευρική ένταση. Ο Δρ Έντουαρντς δούλευε προσεκτικά, παρακολουθώντας κάθε αναπνοή του κουνελιού καθώς οι μικρές, εύθραυστες ζωές μέσα της πάλευαν να μπουν στον κόσμο.
Ο Allan αιωρούνταν, με τα χέρια σφιγμένα σε γροθιές, νιώθοντας ανίσχυρος. Τότε, επιτέλους, εμφανίστηκε η πρώτη μικροσκοπική μορφή – ένα νεογέννητο κιτ, ροζ και μόλις στο μέγεθος ενός αντίχειρα. Μετά ένα άλλο. Και άλλο ένα. Πέντε συνολικά. Ο Δρ Έντουαρντς εξασφάλισε γρήγορα ότι το καθένα ανέπνεε, ενώ τα μικροσκοπικά τους σώματα έσφιγγαν μεταξύ τους για να ζεσταθούν. Η μητέρα έτρεμε, αλλά κατάφερε να τα αγκαλιάσει αδύναμα.