Αργά, προσεκτικά, πλησίασε προς τα εμπρός, οδηγούμενη από την πείνα. Άρπαξε το πρώτο λουκάνικο, μασώντας με ανυπομονησία, και μετά σταμάτησε, εκτιμώντας την κατάσταση. Σιγά-σιγά, το αρκουδάκι ακολούθησε τα ίχνη, με τις κινήσεις του προσεκτικές και σκόπιμες.
Ο Τζέρεμι παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα, νιώθοντας ένα μείγμα ανακούφισης και έντασης καθώς η αρκούδα έτρωγε κάθε κομμάτι λουκάνικο. Το ζώο φαινόταν να γίνεται πιο τολμηρό με κάθε μπουκιά, καθώς το δέλεαρ της τροφής υπερνικούσε την αρχική του επιφυλακτικότητα.