Το τσουχτερό κρύο και η ανελέητη καταπόνηση είχαν καταβάλει το τίμημά τους. Η καρδιά του Τζέρεμι πονούσε καθώς συνειδητοποιούσε ότι η κατάσταση του αρκουδάκιου ήταν άσχημη – είχε θυσιάσει τόσα πολλά για να κρατήσει τα κουτάβια ασφαλή. Ο πανικός απειλούσε να κυριεύσει τον Τζέρεμι καθώς χάιδευε το ματ τρίχωμα της αρκούδας.
Δεν μπορούσε να αντέξει τη σκέψη ότι θα έχανε το αρκουδάκι τώρα, όχι μετά από όλα όσα είχε κάνει. Ο Τζέρεμι σήκωσε προσεκτικά το πλάσμα, κρατώντας την εύθραυστη μορφή του στα χέρια του, και το μετέφερε μέσα, ελπίζοντας ότι η ζεστασιά του σπιτιού του θα ήταν αρκετή για να το σώσει.