Φτάνοντας στο γραφείο του κτηνιάτρου, η καρδιά του Τζέρεμι ανασηκώθηκε όταν είδε το κουτάβι να ξυπνάει, με τα μάτια του πιο φωτεινά από την προηγούμενη νύχτα. Μόλις το μικρό εντόπισε τον Τζέρεμι, σύρθηκε προς το μέρος του με έναν αδύναμο αλλά αποφασιστικό ρυθμό.
Ο Τζέρεμι γονάτισε, χαϊδεύοντας απαλά το κεφάλι του αρκουδάκι, καθώς έσκυψε πάνω του, με ένα απαλό κλαψούρισμα να ξεφεύγει από τα χείλη του. Το μικρό έγλειψε το χέρι του, η ευγνωμοσύνη και η στοργή του ήταν αισθητή. Τα μάτια του Τζέρεμι θόλωσαν καθώς συνειδητοποίησε πόσο το γενναίο πλάσμα είχε σχεδόν θυσιάσει τη ζωή του για τα κουτάβια.