Καθώς το αρκουδάκι ανακτούσε τις δυνάμεις του, ο Τζέρεμι ένιωσε το γλυκόπικρο βάρος του αποχαιρετισμού. Ο χρόνος που είχαν περάσει μαζί ήταν σύντομος, αλλά είχε αφήσει μόνιμο αντίκτυπο. Παρακολουθούσε το μικρό να δυναμώνει, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα επέστρεφε σε μια ζωή που προοριζόταν για την άγρια φύση.
Τελικά έφτασε η μέρα που η ομάδα του καταφυγίου θα πήγαινε το αρκουδάκι στο νέο του σπίτι. Ο Τζέρεμι γονάτισε δίπλα του, δίνοντας ένα τελευταίο, απαλό χάδι κατά μήκος της γούνας του, νιώθοντας το βάρος της στιγμής. Το μικρό τον κοίταξε με μάτια εμπιστοσύνης, και καθώς το οδηγούσαν μακριά, ένας ήσυχος πόνος εγκαταστάθηκε στην καρδιά του, ο αποχαιρετισμός ήταν πιο δύσκολος απ’ ό,τι είχε φανταστεί.