Το προσωπικό του καταφυγίου προσφέρθηκε ευγενικά να πάρει και τα κουτάβια, αλλά ο Τζέρεμι δεν μπορούσε να αντέξει στη σκέψη ότι θα τα αποχωριζόταν, αφού είχαν περάσει μαζί μια τόσο θυελλώδη καταιγίδα. Ο Τζέρεμι υιοθέτησε τα δύο κουτάβια και ως φόρο τιμής στο θάρρος του κουταβιού, τα ονόμασε “Αρκούδα” και “Πρόσκοπο”
Ο Τζέρεμι, η Αρκούδα και ο Πρόσκοπος έγιναν γρήγορα αχώριστοι. Ο Τζέρεμι ένιωσε μια αίσθηση ανανέωσης, ένα νέο κεφάλαιο που ξετυλίγεται. Η καταιγίδα που κάποτε φαινόταν τόσο τρομακτική, στο τέλος του είχε φέρει το μεγαλύτερο δώρο – την ιστορία μιας ζωής και δύο πιστούς συντρόφους γι’ αυτόν.