Κοίταξε έξω από το παράθυρο, παρακολουθώντας τις πρώτες νιφάδες χιονιού που άρχισαν να πέφτουν, ελαφρές στην αρχή αλλά με σταθερό, σκόπιμο ρυθμό. Το θέαμα έκανε την καρδιά του να βυθιστεί. Ήξερε ότι η καταιγίδα θα χειροτέρευε και το αρκουδάκι δεν θα είχε καμία ελπίδα στο τσουχτερό κρύο.
Η σκέψη ότι το μικρό θα πάγωνε τον έτρωγε, σφίγγοντας τον κόμπο της ανησυχίας στο στήθος του. Δεν μπορούσε να το αφήσει να συμβεί. Από το σαλόνι, παρακολουθούσε άγρυπνα το αρκουδάκι, ελπίζοντας ότι η μητέρα του θα εμφανιζόταν σύντομα και θα το οδηγούσε σε ασφαλές μέρος.