Τα μάτια του σκύλου παρακολουθούσαν κάθε του κίνηση, αλλά αυτή τη φορά δεν γρύλισε. Αντ’ αυτού, μετακινήθηκε ελαφρά, αποκαλύπτοντας κάτι κρυμμένο κάτω από την κοιλιά του. Η καρδιά του Τζέρεμι χτύπησε δυνατά καθώς άκουσε αμυδρούς, παράξενους ήχους – μαλακούς, υπόκωφους θορύβους που ήταν άγνωστοι και ανησυχητικοί.
Ο παράξενος ήχος του έστειλε ένα κύμα τρόμου μέσα του. Η πρώτη σκέψη του Τζέρεμι για το μυστήριο των κρυμμένων πλασμάτων ήταν ήχοι γατιού. Ο Τζέρεμι έκανε ένα βήμα πίσω, ήταν αλλεργικός στις γάτες και το άγγιγμά τους θα πυροδοτούσε τις σοβαρές αλλεργίες του.