Έκλεισε τα μάτια του, πήρε μια βαθιά ανάσα και σταθεροποιήθηκε απέναντι στην ανερχόμενη παλίρροια του πανικού. Έπρεπε να υπάρχει τρόπος να το κάνει αυτό. Ο Τζέρεμι κοίταξε έξω από το παράθυρο, νιώθοντας το βάρος της κατάστασης να τον πιέζει.
Ήξερε ότι χρειαζόταν μια διαφορετική προσέγγιση. Κοίταξε ξανά τον σκύλο, μελετώντας τη ματ γούνα και το λεπτό του σώμα. Ο σκύλος φαινόταν εύθραυστος και αδύναμος, τρέμοντας ανεξέλεγκτα στο άγριο κρύο. Μια ιδέα τρεμόπαιξε στο μυαλό του – ίσως μπορούσε να δελεάσει το σκυλί με φαγητό.