Καθώς ο Τζέρεμι πλησίαζε τον σκύλο, κινήθηκε με σκόπιμη βραδύτητα, προσέχοντας να μην τον τρομάξει. Τοποθέτησε ένα λουκάνικο σε απόσταση αναπνοής από το σκυλί, με τη ζεστή μυρωδιά να πλανάται ανάμεσά τους. Η μύτη του σκύλου συσπάστηκε, πιάνοντας τη μυρωδιά, αλλά παρέμεινε στη θέση του, με τα μάτια του ακόμα κλειδωμένα σε ό,τι βρισκόταν από κάτω του.
Απτόητος, ο Τζέρεμι συνέχισε να αφήνει ένα μονοπάτι από λουκάνικα, με κάθε κομμάτι να οδηγεί σταδιακά προς το υπόστεγο. Κινήθηκε μεθοδικά, με την ανάσα του να θολώνει στον αέρα, αφήνοντας το ένα λουκάνικο μετά το άλλο, μέχρι να φτάσει στην είσοδο του υπόστεγου.