Τότε, υποχώρησε, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, για να παρακολουθήσει από την ασφάλεια του σπιτιού του. Κοιτάζοντας μέσα από το παράθυρο, η αγωνία του Τζέρεμι κορυφώθηκε καθώς παρατηρούσε τον σκύλο. Δεν είχε κουνηθεί, εξακολουθούσε να σκύβει προστατευτικά πάνω από το κρυμμένο του φορτίο. Η αμφιβολία τον έτρωγε – είχε αποτύχει ξανά
Τα λεπτά περνούσαν, το καθένα έμοιαζε με μια αιωνιότητα, καθώς το χιόνι στροβιλίζονταν όλο και πιο άγρια γύρω τους. Αλλά τότε, μια μικρή κίνηση τράβηξε το βλέμμα του Τζέρεμι. Το κεφάλι του σκύλου ανασηκώθηκε ελαφρά, τα ρουθούνια του φούντωσαν καθώς μύριζε τον αέρα, με τη μυρωδιά των λουκάνικων να φτάνει επιτέλους σε αυτόν.