Ο κτηνίατρος, πιστός στο λόγο του, ήταν έτοιμος και περίμενε. Ο κτηνίατρος πήρε αμέσως τον σκύλο στο πίσω μέρος, αφήνοντας τον Τζέρεμι στον χώρο αναμονής με τις κουκουβάγιες να είναι καλά σκεπασμένες στην κουβέρτα τους. Οι ώρες περνούσαν, κάθε λεπτό τεντωνόταν καθώς ο Τζέρεμι περίμενε οποιαδήποτε νέα.
Όταν τελικά εμφανίστηκε ο κτηνίατρος, το πρόσωπό του μαλάκωσε σε ένα καθησυχαστικό χαμόγελο. “Τζέρεμι, έκανες κάτι απίστευτο”, είπε, με τη φωνή του ήρεμη αλλά γεμάτη σεβασμό. “Αν δεν είχες φέρει τον σκύλο όταν το έκανες, δεν θα τα κατάφερνε. Ευτυχώς, τώρα είναι σταθερό”