Εξαντλημένος από τη νυχτερινή δοκιμασία, ο Τζέρεμι κατευθύνθηκε τελικά προς το σπίτι του. Η ζεστασιά του κρεβατιού του, την οποία λαχταρούσε από το βράδυ, πρόσφερε τώρα μια ανάπαυλα από το κρύο και την ανησυχία που τον είχε κυριεύσει. Αποκοιμήθηκε, ο ύπνος τον κυρίευσε μόλις έπεσε στο μαξιλάρι.
Όταν ο Τζέρεμι ξύπνησε το επόμενο πρωί, η πρώτη του σκέψη ήταν ο σκύλος και οι κουκουβάγιες. Ντύθηκε γρήγορα, ανυπομονώντας να δει πώς τα πήγαιναν. Οι δρόμοι, αν και ήταν ακόμα καλυμμένοι με χιόνι, ήταν πολύ πιο ασφαλείς τώρα, η μανία της καταιγίδας ήταν πλέον μια μακρινή ανάμνηση.