Κοιτούσε έξω από το παράθυρο, παρακολουθώντας τις πρώτες νιφάδες χιονιού που άρχισαν να πέφτουν, ελαφρές στην αρχή αλλά με σταθερό, σκόπιμο ρυθμό. Το θέαμα έκανε την καρδιά του να βυθιστεί. Ήξερε ότι η καταιγίδα θα χειροτέρευε και ο σκύλος δεν θα είχε καμία ελπίδα στο τσουχτερό κρύο.
Η σκέψη ότι θα πάγωνε μέχρι θανάτου τον έτρωγε, σφίγγοντας τον κόμπο της ανησυχίας στο στήθος του. Δεν μπορούσε να το αφήσει να συμβεί. Αποφασισμένος να μην αφήσει τον φόβο να τον κυριεύσει, ο Τζέρεμι φόρεσε ξανά τα ρούχα του, φορώντας επιπλέον στρώματα.