Η έλλειψη σαφήνειας το έκανε ακόμα πιο ανησυχητικό. Ό,τι κι αν ήταν εγκλωβισμένο στον πάγο φαινόταν μεγαλύτερο και πιο απειλητικό από οτιδήποτε είχε συναντήσει ποτέ στο δάσος. Η καρδιά του χτύπησε στα πλευρά του καθώς πλησίαζε, η ανάσα του σχημάτιζε χλωμά σύννεφα στον παγωμένο αέρα.
Ο όγκος πάγου εξέπεμπε μια αφύσικη ακινησία, σαν να είχε σταματήσει ο ίδιος ο χρόνος γύρω του. Ο Χένρι άπλωσε ένα γαντοφορεμένο χέρι και δίστασε για μια στιγμή πριν αγγίξει την επιφάνεια. Ήταν πιο κρύα από οτιδήποτε είχε νιώσει ποτέ, σαν ο πάγος να μην ανήκε στον φυσικό κόσμο.