Ο Τζέισον ένιωσε την υπομονή του να δοκιμάζεται, αλλά κράτησε τον τόνο του σταθερό. “Καπετάνιε, σας παρακαλώ. Έχω εκπαιδευτεί να παρατηρώ μοτίβα και μπορώ να σας διαβεβαιώσω -αυτό είναι κάτι περισσότερο από απλή σύμπτωση” Αλλά η έκκλησή του φάνηκε μόνο να βαθαίνει την ενόχληση του καπετάνιου και άρχισε να σπρώχνει τον Ιάσονα προς την πόρτα.
Ακριβώς τη στιγμή που ο λοχαγός ήταν έτοιμος να τον αποπέμψει, η πόρτα άνοιξε και η γυναίκα από πριν μπήκε μέσα, με την έκφρασή της άκαμπτη από αποφασιστικότητα. Η θέα του Ιάσονα φάνηκε να πυροδοτεί την αναγνώριση, και μόλις που του χάρισε μια ματιά πριν επικεντρωθεί στον καπετάνιο. “Καπετάνιε, απαιτώ τη βοήθειά σας – το διαμαντένιο βραχιόλι μου λείπει!”