Τα λεπτά σέρνονταν, κάθε δευτερόλεπτο διαρκούσε σαν αιωνιότητα καθώς περίμεναν να καρποφορήσει το σχέδιο. Ξαφνικά, μακρινά βήματα αντηχούσαν στο διάδρομο, δυναμώνοντας κάθε στιγμή που περνούσε. Οι παλμοί της καρδιάς του Ιάσονα επιταχύνθηκαν, γνωρίζοντας ότι πλησίαζαν στο στόχο τους.
Επιτέλους, πέντε άντρες ήρθαν στο προσκήνιο, ο καθένας τους ντυμένος απλά με χακί παντελόνια και πουκάμισα ουδέτερου χρώματος, με τις κινήσεις τους προσεκτικές αλλά σκόπιμες. Η βαριά προφορά στους ψιθύρους τους πρόδιδε τον ενθουσιασμό τους. “Επιτέλους τα καταφέραμε”, ψιθύρισε ένας από αυτούς χαμογελώντας, με το βλέμμα του καρφωμένο στα κιβώτια.