Οι ναύτες ήταν έξω στην ανοιχτή θάλασσα, με τον ήλιο να τους χτυπάει καθώς ασχολούνταν με τα καθήκοντά τους. Καθώς έπλεαν στον απέραντο ωκεανό, ο Χάρι δεν μπορούσε να αποβάλει την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. “Γιατί ο ωκεανός είναι τόσο ήρεμος;”, “Τέτοια ώρα της ημέρας θα έπρεπε να έχουμε ήδη δει πολλά ψάρια…”, ρώτησε αμήχανα τους άλλους.
Ξαφνικά, ο Πέτρος, ένας από τους ναύτες, εντόπισε κάτι στο βάθος. Ο Πέτρος είχε πάντα κοφτερό μάτι και μπορούσε να εντοπίσει τα μεγαλύτερα αλιεύματα από ένα μίλι μακριά. Οι υπόλοιποι ναύτες τον αποκαλούσαν πάντα “Ο Αετός”, επειδή η όρασή του μπορούσε να συγκριθεί με το μάτι ενός αετού. Όταν όλοι οι υπόλοιποι έψαχναν ακόμα για μια μικρή κίνηση, ο Πίτερ την είχε ήδη εντοπίσει. Ακριβώς όπως και αυτή τη φορά, αλλά τώρα ήταν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί.