Η Τζούλια μπορούσε να θυμηθεί τις λεπτομέρειες σαν να είχαν συμβεί χθες. Στεκόταν μπροστά στην πρόθυμη τάξη της, έτοιμη να μεταδώσει νέα μαθήματα, όταν ο διευθυντής του σχολείου χτύπησε απροσδόκητα την πόρτα. Ζήτησε να της μιλήσει ιδιαιτέρως και εκείνη συναίνεσε.
Το άγχος την κυμάτισε, τον ακολούθησε στο διάδρομο, κλείνοντας πίσω της την πόρτα της τάξης. Μόλις έμειναν μόνοι τους, της αποκάλυψε τα νέα. Η Τζούλια δεν μπορούσε να θυμηθεί τα ακριβή λόγια του, αλλά θυμόταν έντονα πώς την είχαν συντρίψει σαν σφαίρα.