Περιστασιακά, ξέφευγε από αυτόν τον μονότονο κύκλο. Αυτές τις σπάνιες μέρες, συναντιόταν με τις φίλες της για μια κοριτσίστικη βραδιά σε μια κοντινή παμπ. Θα απολάμβαναν κοκτέιλ και θα μοιράζονταν τα γέλια τους, αλλά αυτές οι νύχτες δεν ήταν πια οι ίδιες. Οι περισσότερες φίλες της ήταν ήδη παντρεμένες ή είχαν παιδιά, ενώ όσες ήταν ακόμα ελεύθερες είχαν τις δικές τους συναρπαστικές ζωές και υποχρεώσεις, οι οποίες συχνά περιόριζαν τη διαθεσιμότητά τους.
Παρ’ όλα αυτά, η Τζούλια λάτρευε τη δουλειά της ως δασκάλα δημοτικού σχολείου. Δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο από τη σπίθα της κατανόησης στο πρόσωπο ενός παιδιού όταν κατανοούσε μια νέα έννοια ή ανέπτυσσε μια νέα δεξιότητα. Η ικανοποίηση που αντλούσε από την πρόοδό τους ήταν ανεκτίμητη. Ήταν περήφανη για την καριέρα της, αλλά ένα κομμάτι της επιθυμούσε μια ζωή που θα ήταν ελαφρώς διαφορετική. Λαχταρούσε την πολυτέλεια να ταξιδεύει με τον έρωτα της ζωής της και τα παιδιά τους, να βλέπει ηλιοβασιλέματα μαζί τους και να μοιράζεται συναρπαστικές εμπειρίες. Λαχταρούσε ένα άγγιγμα περιπέτειας στην κατά τα άλλα συνηθισμένη ζωή της.