Εκείνο το βράδυ, καθώς η Τζούλια έμπαινε στο τεράστιο σπίτι του Χάρολντ, ένιωσε ένα ρίγος νευρικότητας να τρυπώνει στην καρδιά της. Ήξερε ότι είχε δύσκολο δρόμο μπροστά της. Το δύσκολο δεν ήταν να ζει στο νέο σπίτι – γι’ αυτήν, αυτό της φαινόταν σαν να ζούσε ένα όνειρο. Το σπίτι έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το ταπεινό ξεκίνημα της Τζούλια. Δεν θα της ήταν καθόλου δύσκολο να ζήσει εδώ. Η Τζούλια πάντα φαντασιωνόταν έναν τέτοιο τρόπο ζωής.
Δυστυχώς, η έπαυλη ήταν ένα από τα λίγα θετικά που είχαν απομείνει στη ζωή της Τζούλια. Η εχθρότητα της πόλης μεγάλωνε όσο τους φαινόταν ότι είχε πράγματι παντρευτεί τον Χάρολντ. Την κουτσομπόλευαν και σύντομα κέρδισε το ατυχές παρατσούκλι “Χρυσοθήρας Τζούλια”.