Δυστυχώς, η ερωτική ζωή της Τζούλια δεν είχε τίποτα το ελάχιστα συναρπαστικό. Δεν έβγαινε με κανέναν ούτε καν έτρεφε ένα μικρό φλερτ. Η ζωή της ήταν μια αδιάκοπη επανάληψη της ίδιας παλιάς ρουτίνας. Με αυτά τα δεδομένα, αυτό που συνέβη στη Τζούλια λίγες εβδομάδες αργότερα, ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε προβλέψει. Αυτό ήταν τόσο διαφορετικό από τη συνηθισμένη της ύπαρξη, αλλά αυτό ήταν που το έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό.
Η ανάμνηση εκείνης της κομβικής ημέρας είχε χαραχτεί στο μυαλό της. Η Τζούλια στεκόταν μπροστά από το σχολικό κτίριο, όταν ο Χάρολντ την πλησίασε. Ήταν το τέλος της ημέρας, μόλις δεκαπέντε λεπτά μετά το τελευταίο κουδούνι που είχε χτυπήσει. Τα παιδιά έκαναν βόλτες, κάποια είχαν ήδη μαζευτεί από τους γονείς τους, ενώ άλλα μάζευαν ακόμα τα πράγματά τους ή τελείωναν τα παιχνίδια τους στην αυλή.