Ο θηλυκός γορίλας κινήθηκε με προσεκτικά βήματα, με το τεράστιο σώμα του να φουσκώνει από την προσπάθεια. Ο Πολ έμεινε έκπληκτος από την αντοχή της. Παρά τον εμφανή πόνο της, συνέχισε, σταματώντας περιστασιακά για να κοιτάξει πίσω και να βεβαιωθεί ότι ήταν ακόμα πίσω της. Το μυστήριο της πρόθεσής της βάθαινε.
Μετά από αρκετά τεταμένα λεπτά, βγήκαν σε ένα μικρό ξέφωτο. Ο Πολ κοίταξε γύρω του, μπερδεμένος. Η περιοχή φαινόταν αδιάφορη – απλώς ένα κομμάτι ανοιχτού χώρου που περιβαλλόταν από πανύψηλα δέντρα. Ο γορίλας σταμάτησε και κοίταξε ψηλά, με την αγωνιώδη αναπνοή της να γίνεται όλο και πιο έντονη. Ο Πολ ακολούθησε το βλέμμα της, προβληματισμένος.