Ένιωθε σαν μια μάχη μεταξύ της καρδιάς του και του μυαλού του. Το μυαλό του τον παρότρυνε να φύγει όσο πιο μακριά και γρήγορα μπορούσε. Ωστόσο, κάτι στον γορίλα έκανε την καρδιά του να θέλει να κάνει κάτι άλλο. Όταν ο Παύλος βρήκε τελικά το κουράγιο να κοιτάξει στα μάτια τον γορίλα, κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Η αναπνοή του Πολ κόπηκε. Είχε ξανασυναντήσει γορίλες στο παρελθόν, αλλά τίποτα σαν αυτό. Ήταν ογκώδης -και μάλιστα αφύσικα. Το φαρδύ στήθος της ανέβαινε και έπεφτε με τις δύσκολες αναπνοές της και το σκούρο τρίχωμά της έλαμπε από τον ιδρώτα. Παρά το πανύψηλο σώμα της, η έκφρασή της δεν ήταν εχθρική. Υπήρχε κάτι άλλο – κάτι που του προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη.