Οι γορίλες δεν γίνονταν συνήθως τόσο μεγάλοι, γεγονός που δημιούργησε πολλά ερωτήματα στον Πολ. Ως φωτογράφος άγριας ζωής, είχε δει μυριάδες αξιοθέατα και πίστευε ότι τα είχε ζήσει όλα. Αλλά αυτή η κατάσταση ήταν διαφορετική – τόσο απροσδόκητη, τόσο αφύσικη – που τον άφησε βαθιά συγκλονισμένο.
Η αδρεναλίνη του Πολ ανέβηκε στα ύψη, η καρδιά του χτύπησε δυνατά καθώς αντιμετώπιζε το μέγεθος της κατάστασης. Κατάλαβε ότι η διάσωση αυτού του γορίλα θα ήταν η πιο δύσκολη και επικίνδυνη προσπάθεια της καριέρας του. Ωστόσο, δεν υπήρχε χρόνος για αμφιβολίες ή φόβο- διακυβεύονταν η ζωή του γορίλα, ο οποίος με κάποιο τρόπο είχε επιλέξει αυτόν ως την τελευταία του ελπίδα.