Τα χέρια της Ματίλντα έτρεμαν καθώς ξεδίπλωνε τα χαρτιά, τα δάκρυα έκαναν το μελάνι να θολώνει. “Τόσες πολλές λεπτομέρειες…” ψιθύρισε στο δωμάτιο, με τη φωνή της να είναι μια εύθραυστη κλωστή. Κάθε περιουσιακό στοιχείο, κάθε ανάμνηση που μοιραζόταν με τον Βίνσεντ περιοριζόταν σε αριθμούς και όρους. Ένιωσε το τσίμπημα της προδοσίας να εισχωρεί βαθύτερα στην ψυχή της.
Ξεφυλλίζοντας τη μία σελίδα μετά την άλλη, η Ματίλντα μουρμούρισε στον εαυτό της: “Το σχεδίαζε αυτό εδώ και πολύ καιρό, έτσι δεν είναι;” Τα σχολαστικά χρονοδιαγράμματα και οι λεπτομέρειες έδειχναν μήνες μυστικών προετοιμασιών. Χτύπησε τα χαρτιά κάτω, με το πρόσωπό της να κοκκινίζει από ένα ξαφνικό κύμα θυμού. 10