Η ανάσα της Ματίλντα κόπηκε στο λαιμό της. “Μα σίγουρα, πρέπει να υπάρχει κάτι… κάτι που μπορούμε να αμφισβητήσουμε;” ρώτησε, με την απελπισία να τρυπώνει στη φωνή της. Ο Τζον αναστέναξε, κουνώντας αργά το κεφάλι του. “Το έχει κάνει ανόητο, Ματίλντα. Υπάρχει πολύ λίγο έδαφος για να σταθείς”
Ένα κύμα δυσπιστίας κατέκλυσε τη Ματίλντα καθώς απορρόφησε τα λόγια του. Τα χέρια της έσφιξαν στην αγκαλιά της, με τις αρθρώσεις της να ασπρίζουν. Πώς μπόρεσε ο Βίνσεντ, ο άνθρωπος που εμπιστευόταν επί σαράντα χρόνια, να σχεδιάσει μια τόσο υπολογισμένη προδοσία Ένιωσε θυμό αναμεμειγμένο με μια βαθιά αίσθηση απώλειας.